afscheid van Ann

Delen

Ann moest eerder al afscheid nemen van haar dochter Marlies...
en zo leerde ik de familie kennen bij haar afscheid enkele jaren ervoor. 
Je gelooft je eigen oren niet als je wordt opgebeld door haar echtgenoot Gerrit
met de vraag om het afscheid van zijn liefste Ann voor te gaan die bij een verkeersongeval om het leven kwam.
Het werd een indrukwekkend eerbetoon aan een fantastisch lieve vrouw en mama.

Zijn verhaal vertelt Gerrit zelf...

Ik kan je niet vergeten. Iedere dag, geen enkel moment, of ik denk aan jou.

Wat jou, mij, onze families is overkomen, … zo verschrikkelijk, zo onwezenlijk … .
het doet pijn in elke vezel; we nemen dit voor altijd mee in onze ziel.

Het plotse afscheid is zo’n verandering, dat het je doet wankelen, in de diepte verdwijnen.

Zo mateloos is het verdriet. Hulp, steun, toe verlaten, … ze kunnen enig soelaas bieden in die donkerte en stilte.
Maar op het einde van de dag ben je alleen … .
Niet iedereen begrijpt of kan, soms zeer ongewild en met veel goede bedoelingen, je in die onmacht helpen.
Mario daarentegen ontzorgt, ontpijnt, … en dit op een zeer nobele en professionele manier.

De afscheidsviering wordt alzo, met de warme en intense voorbereiding,
niet een dieptepunt, maar een viering waarbij de mooie muziek, het brandende vuur en kaarsen,
prachtige herinneringen voor éénieder oproepen en ons lijden verzachten.

De uitstraling, de zachte stem, de intensiteit waarmee Mario deze viering voorgaat
getuigen van een intense inleving; een beleving die ook lang na de viering aanwezig blijft.

Verdriet hoef je niet alleen te dragen.

Mario is daar het bewijs van.

Maar Mario is meer. Hij gaat niet alleen mee in je verdriet.
Hij begeleidt je in de moeilijke weg die je dient te bewandelen; hij start deze samen met jou.
Een echte reisgezel, een onvergetelijke gids bij een zeer moeilijk nieuw begin.

Gerrit

We namen afscheid van Ann op 18 september 2015.
Locatie: crematorium Daelhof Zemst