afscheid van Ludo

Delen

Ludo was een kunstenaar, een levensgenieter,
iemand die voluit geleefd heeft en van het leven genoten.
Op zijn afscheid wandelden we met een lach en een traan
door zijn rijkgevuld en soms onstuimig leven.
Geen grijze mus, maar een veelkleurige vogel.

Op de één of andere manier raakte hij mij en herkende ik ook veel van mezelf in zijn verhaal...
dus ik zat er helemaal in, en dan wil je er  nog méér dan anders iets uniek van maken.
Maar dat deden vooral zijn kinderen en kleinkinderen, elk op hun manier.

Er was applaus, er waren gekke bekken,
kunst en vooral veel mensen die hem een warm hart toedroegen...

Op het einde kreeg iedereen ne chocotoff mee
als zoete herinnering aan die "ouwe snoeper"...
ik ben er zeker van dat hij er zelf van zou genoten hebben.
En ik vond het heerlijk om met de zon op mijn gezicht zelf ook even te snoepen
en met een glimlach het leven verder tegemoet te gaan...

Zijn vrouw en kinderen schreven me nadien...

Onze pa heeft ons plots op 26 maart verlaten.
Een fatale hersenbloeding maakte een einde aan zijn zeer kleurrijke leven.
Onze pa was als kunstschilder de man die communiceerde met beelden en beeldspraak.
Woorden waren niet zijn ding.
Naast kunstzinnig persoon was onze pa ‘professor’ in de mensenkennis
en dat zorgde ervoor dat hij ieders vriend werd.

Samen met ma plots voor de uitdaging staan om de man
het ‘juiste’ eerbetoon te geven leek ons een enorme opdracht.

We leerden jou kennen Mario en dank zij jouw gave om in no time mensen te lezen
en te begrijpen werd de opgave een positieve reis door ons papa’s leven.
Je gaf ons energie door gewoon een uur met ons aan tafel te zitten.
Jouw verdere communicatie was enkel positief en realistisch duidend
waardoor we een goed kader kregen om in te werken.
Toen we het draaiboek van de herdenking mochten ontvangen,
wisten we direct dat dit ‘het’ was.
We herkenden pa onmiddellijk en je liet voldoende ruimte om ons ding te doen.
We voelden ook intuïtief aan dat met jou als voorganger het een goede keuze was
en dat pa gelukkig zou zijn hoe het liep.

De uitvaartdienst werd een memorabel eerbetoon
aan de man van mijn moeder, onze pa, onze opa !

Met jou als ‘orkestleider’ werden alle vakjes op onze wishlist aangevinkt en konden wij onze pa en bij uitbreiding de talrijk opgekomen vrienden en familie het ultieme geschenk geven, namelijk een lach en een traan.
Het leven zoals het is werd door de dienst geëtaleerd en de feedback die we mochten ontvangen van de aanwezigen gaf aan dat bij velen de boodschap binnengekomen was.
Leven en laten leven, elkaar graag zien, focussen op het goede en genieten van elk moment.

Je zei het in je slotwoord treffend Mario, met de juiste woorden:

de gelukkigste mensen hebben niet het beste van alles
maar maken van alles het beste,
wacht niet op de bijzondere momenten maar maak gewone momenten bijzonder.
Liefde houdt niet op waar het leven eindigt
en het leven eindigt niet waar de herinnering blijft.

Dat was ook onze pa ten voeten uit.
Merci Mario om ons ‘onszelf’ te kunnen laten zijn.
Merci om ons leven binnen gewandeld te zijn op een pijnlijk moment.
We hebben ons vader ergens verloren maar we hebben allen het gevoel
dat hij een stukje terug is in jouw persoon.

Tot nog eens!
Familie Janssens